Een eerste fotoshoot staat weldra -eindelijk!- in de steigers.
We beseffen met z'n allen dat dit project écht niet makkelijk is. Het vergt zoveel voorbereiding.... mensen, plaatsen, attributen zoeken... Zoveel tijd én energie dat je erin moet steken! Maar desondanks weten we dat het zeker de moeite loont! Ik had voor Patrick -en ook voor Anne- 'n opsteker van formaat. Voor beide verhalen hebben we inmiddels 'n figurant gevonden. Niels is zijn naam. Hij is enthousiast is om aan dit project mee te werken, nadat z'n mama Leny hem erover verteld had:
Patrick erkent de gelijkenissen tussen hem en Niels, maar vindt wel dat Niels nog de typische laarzen ontbreekt.
Juist! Daar zijn we nu dus ook nog naar op zoek... Samen met een schommelplank (inclusief de koorden). En een loodjesgeweer. Patrick had ook nog enkele oude foto's bij, waarvan ik van enkele volgende scan gemaakt heb:
Voor het verhaal van Anne (dat momenteel de werktitel 'Ingewikkeld' draagt) zou Niels ook kunnen figureren als een van haar broertjes. Anne is er wel nog niet over uit of ze dit verhaal wil uitwerken want tijdens de sessie van vandaag in de Loods hoorden we haar heel enthousiast een ander, nieuw verhaal vertellen...
Inspirerend voor dit nieuwe verhaal van Anne, eentje uit de oude doos:
Luc is -sinds vorige week- ook een deelnemer.
Ook hij heeft een zeer leuk verhaal verteld en zal in de komende dagen informeren of het mogelijk is om zijn verhaal terug in beeld te kunnen brengen, op de authentieke locaties mét de authentieke personen. Spannend! Een foto die wat doet denken aan Luc zijn verhaal vond ik op het internet met Otto-Jan Ham en Jonas Geirnaert als figuranten:
Het enthousiasme blijft maar groeien, aan het zelfvertrouwen en een geoliede organisatie gaan we nog wat werken. Volgende sessie gaan we eens een getimede fotoshoot organiseren in de Loods waarbij we gaan trachten een goede rolverdeling te vinden. Wie doet wat?
Reacties
Gisteren -woensdag 5 april 2017- was het weer atelier in Buitenom. En ik ben erg verheugd! Niet alleen was het weer een leuk moment samen, 'samen' betekent vanaf nu ook inclusief het gezelschap van Luc en Tatatiana! Welkom beiden! Door deze 2 nieuwkomers waren we genoodzaakt om opnieuw het project Buitenom voor te stellen, dit deden we door de 2 verhalen van Patrick en An(ne) er bij te halen. Voor het verhaal van Patrick in beeld te brengen zijn we al ver gevorderd, dit omdat Patrick en ik samen al flink wat tijd in de voorbereiding ervan gestoken hebben. Met Anne haar verhaal zijn we nog maar sinds kort aan de slag. Een boek is hier alvast erg inspirerend, Patrick had het speciaal voor ons meegebracht vandaag!
Anne's verhaal ligt een klein beetje in dezelfde lijn. Anne kwam op het idee om in de badkamer een verband rond haar gezicht te wikkelen. Nadien ging ze -als 'mummie' haar twee broertjes in hun slaapkamer doen schrikken. De plaaggeest! Inmiddels heb ik voor Anne's verhaal ook een onderdeel voorzien op deze website:
Na Anne en Patrick kreeg ook Luc de kans om ons al enkele van z'n belevenissen te vertellen.
En we hoorden al gelijk twee boeiende anekdotes. Benieuwd of we er volgende week nog meer te horen krijgen! De tijd vloog voorbij, ik had speciaal 'n fotolamp meegebracht om ook nog enkele 'oefeningen' mee te doen. Kunstlicht kan erg nuttig zijn om 'n scène uit te lichten, bij gebrek aan daglicht of om iets tijdens het daglicht mee te benadrukken. Helaas had ik in m'n haast, en bij gebrek aan nachtrust doordat ik de voorbije nacht aan het werk was, het geheugenkaartje van m'n camera vergeten. En nee, ik had geen extra geheugenkaartje bij. Stom maar geen drama. Tatiana was bij ons en zij nam enkele snapshots van ons allen, tijdens de sessie met de fotolamp. Kleine update op vrijdag 31 maart 2017: Ik zat afgelopen weekend op de trein die spoort van Sint-Niklaas naar Mechelen. Daarbij reed de trein ook door Willebroek en krijg je de kans om een andere blik op de huizen en tuinen te werpen... ...waarbij me deze tuinen in het oog sprongen. Dit zou wel eens een geschikte locatie kunnen zijn! Op woensdag 29 maart 2017 zijn Patrick en ik daarom samen nog eens op verkenning gegaan in de hoop dat we deze eigenaars konden spreken én dat we daarbij ook nog de toestemming zouden krijgen om hun tuin te mogen gebruiken voor de opname van hét beeld van met het verhaal 'Op de hoogte'. "Nee" heb je, "Ja" kan je krijgen. We belden aan en een lieve oma deed open. "Nee, de eigenaars zijn niet thuis.... maar binnen 'n uurtje wel..." Van dat uurtje maakten we gebruik door nog even rond te stappen in Willebroek op zoek naar misschien nog een andere locatie én op zoek naar een houten trapladder. Hoe doe je dat? Je kan natuurlijk moeilijk bij elk huis gaan aanbellen: "Hallo, heeft u soms een houten trapladder voor ons?" Daarom hadden we het plan opgevat om naar het Volkshuis in het centrum van Willebroek te gaan, in de hoop van daar wat volk te treffen waar we het konden aan vragen. Vele volk bleek er echter niet te zijn in het Volkshuis (verkeerde naam?). De caféhoudster én de ene klant waren wel vriendelijk maar konden ons niet helpen. Dat kon Gerda wel. Gerda is ook een lieve oma, die we ontmoetten op de terugweg naar onze eerste locatie. Volgens haar heeft haar moeder in Puurs nog zo'n houten trapladder staan, die zullen we dan eerstdaags eens gaan bekijken. Snel verder, want er was al een uur verstreken en allicht zouden de eigenaars van de bewuste tuin ndertussen wel thuis zijn. En dat was ook zo, meer zelfs, de vrouw des huizes (en dus de dochter van de oma) bleek al door haar moeder (volg je nog?) op de hoogte gebracht. En "Joepi"! Het is geen probleem om hun tuin, na afspraak, te gebruiken voor onze fotoshoot. We mogen er zelfs al even 'n foto van nemen ter voorbereiding van deze shoot. Uiteraard zal je heel moeilijk identiek dezelfde omgeving kunnen vinden als de omgeving van de authentieke foto. Zo is het 'n nadeel dat er geen open lucht boven de intense begroeiing te zien is aan de rechterkant, zoals op de oude foto. Verder biedt deze locatie daarentegen héél veel voordelen. Het is een aangename privé-omgeving en dus is het veilig figuranten en iedereen die aan de set gaat meewerken (geen passerend verkeer, geen afval zoals glas in het gras, ...). Bovendien kunnen we eventueel beschikken over wat stroom vermits er aan de muur elektriciteit is voorzien. Vooraan in de straat is er ook parkeerruimte. Kortom... dit lijkt ons het ideale alternatief voor de authentieke locatie die er inmiddels niet meer is. Nadat we eindelijk een geschikte locatie vonden, gingen Patrick en ik ook nog naar de Kringwinkel in Willebroek. Daar vonden we voor een zacht prijsje, deze zachte trui: Op vrijdag 31 maart 2017 had ik dan 'n afspraak met Gerda.
Zij woont in Willebroek, vlakbij onze locatie de we gaan gebruiken voor de opname. Haar mama woont in Ruisbroek, nabij Puurs én.... ... zij had blijkbaar nog een sterk gelijkende ladder staan. Vandaag -op vrijdag 31 maart 2017- kon ik even gaan kijken naar deze ladder en ze lijkt me zeer geschikt, ondanks de groene lakkleur. Gerda is zo lief om ze voor ons mee te nemen in haar wagen en ze bij haar thuis in Willebroek te zetten. Op afspraak moeten we, op de dag van de fotoshoot in Willebroek, de ladder gewoon even te voet bij haar ophalen. SUPER! Vandaag gingen we met z'n tweeën samen op onderzoek, naar authentieke locaties waar we onze mise-en-scène zouden kunnen opstellen. We vonden 2 goede locaties maar 1 ervan bleek verkeerd georiënteerd. Wanneer we de muur aan de rechterkant in beeld brengen, dan zien we enkele huizen in beeld. Geen probleem, we kunnen de opname achteraf spiegelen! Ik maakte ook reeds een snelle simulatie van hetgeen we samen willen bereiken.
Uiteraard is deze niet realistisch want kleuren, licht, schaduwen, verhoudingen, ... niks klopt. 't Gaat 'm om de uitwerking van enkele ideeën... We willen aan de slag gaan met dit beeld: Bovenstaande foto is genomen ergens eind jaren '60, begin jaren '70 in Willebroek. Om een mise-en-scène te kunnen maken, gebaseerd op deze foto, ben ik op de locatie gaan kijken of deze nog overeenstemde met bovenstaand beeld. En daarom bel je aan bij onbekende mensen om te vragen of je hun tuin even mag zien. Deze onbekende mensen bleken Turken te zijn, die hier al sinds de jaren '70 wonen. Het was geen probleem om de tuin even te zien én ook gelijk enkele foto's te maken. Dankzij de gemaakte beelden kunnen jullie nu zelf vergelijken met de oude foto. Meer dan 'n halve eeuw (!) later is er inmiddels veel veranderd. Met de oude foto in z'n hand vergeleken de huidige eigenaar, zijn toevallig aanwezige broer en ik de locatie. Zo bleek dat eigenlijk op de verkeerde locatie stond! De oude foto is duidelijk genomen in de tuin links van de houten schutting. Deze houten schutting was vroeger een betonnen muurtje, dat te zien is op de oude foto. Op de oude foto zie je 'bij de buren' allemaal fruitbomen, deze zijn inderdaad door de vader van de eigenaar die nu in het huis woont verwijderd. Bij de buren, op de plaats waar de jongen met z'n ladder stond, is er ook heel veel veranderd. Het houten tuinkot op de oude foto is verwijderd, de ondergrond is overal verhard nu en er staat een tuinhuis op de plaats waar vroeger de boom stond (achter de ladder). De eigenaars vonden heel de situatie leuk en ze wensen me nog veel succes toe met het project. Maar het is nu duidelijk dat er moet uitgekeken worden naar een andere, op de oude foto gelijkende locatie. De huidige toestand van de authentieke locatie is immers niet fotogeniek genoeg meer om een goede, mooie mise-en-scène op te bouwen. 't Was een mooie dag vandaag, ik had nog tijd over... dus ging ik even op stap in Willebroek. Zou ik 'n min-of-meer vergelijkbare locatie vinden met een zelfde typische betonnen afsluiting? 1Vlakbij, het "blokje om" vond ik deze locatie: Deze locatie is vrij toegangkelijk, want ze bevindt zich naast de openbare weg. Het nadeel is dat er aan de ene kant geen tuin is, je daardoor op de achtergrond een straatomgeving krijgt (met een lantaarn in beeld!) en dat er aan de andere kant een bedrijf is met een verwilderd stukje dat 'n totaal andere look heeft dan de fruitbomen op de oude foto... 2Onderweg kam ik deze locatie tegen. Een typische tuinafrastering en aan de andere kant hebben we deze keer een aangelegde tuin. Het grote voordeel van deze locatie is dat ze ook vrij toegankelijk is. Twee grote nadelen wel. Als eerste hebben we ook weer geen tuin links van de muur en rechts zijn er geen (fruit-)bomen te zien... 3En als laatste kwam ik even verderop "locatie 2" tegen. Deze locatie zou perfect kunnen zijn. De typische betonnen muurtjes staan er én de tuintjes links en rechts van deze verwilderde tuin zijn aangelegd. Ik ging heel de wijk rond om aan de voorkant te gaan aanbellen. De eigenaars van de beide panden met bijhorende tuinen zijn echter zeer schuw, vertrouwen het hele zaakje niet en willen daarom geen medewerking verlenen voor 'n fotoshoot. Dat wordt dus uitkijken naar een andere, nog beter geschikte locatie. Tips mogen steeds gemaild worden! Dit kwam ik onderweg tegen.
Het is duidelijk dat zowel de kleine achtertuintjes maar ook deze typische betonnen platen in sneltempo aan het verdwijnen zijn. Dat die betonnen tuinafrasteringen verdwijnen is natuurlijk niet zo erg, maar als je ziet wat er voor in de plaats komt.... meestal zijn dit garageboxen... Een nieuw ateliermoment. Deze keer vroeg ik om wat foto's van vroeger mee te brengen... Een houvast om op zoek te gaan naar dat ene mooie verhaal. Deze foto viel me onmiddellijk op tussen de reeks oude beelden: Anders dan de andere foto's, die vooral portretten toonden, vertelde deze foto direct een verhaal. We zien 'n jongen in de tuin, bovenop een houten trapladder. De ladder staat pal naast een eenvoudige, betonnen afscheiding. Wat doet die jongen daar? Hij kijkt duidelijk naar iets bij de buren. Of zijn het de overburen? Blijkbaar hangt er een heel verhaal aan vast, met vele specifieke details. Een mooi verhaal. Een verhaal waar we zeker mee aan de slag kunnen gaan. Dat hebben we nadien ook gelijk gedaan. Met een enthousiast model en een toevallig aanwezige aluminium trapladder hebben we al eens de pose van de jongen opnieuw proberen vast te leggen. Niet makkelijk, de omstandigheden zijn immers totaal anders. Zo hebben we onze beelden gemaakt binnen in het atelier, met slecht weer buiten waardoor er maar een beperkte hoeveel binnenvallend daglicht was, met een model dat zo'n 30 jaar ouder is, en een ladder die te smal is om bovenaan te kunnen zitten, ... Hadden we meer tijd gehad en was het niet de hele tijd aan het regenen geweest, dan hadden we makkelijk buiten enkele opnames konden doen. Vlakbij is er immers ook een open groen plekje. Maar het ging hier vooral ook weer op de oefening en deze bleek erg leuk! De laatste opname bleek hier de beste: Bij de andere deelnemers aan dit project zoeken we nog even verder naar 'n goed verhaal.
Voor deze deelnemer lijkt me het verhaal, gekoppeld aan bovenstaande foto, 'n goede start. Ik heb dit dan ook opgenomen in de website onder te titel: 'Op de hoogte'. HIER vind je alle pagina's over dit verhaal... We luisteren niet alleen naar de verhalen, nodig om 'n scenario te maken, om later een mise-en-scène te kunnen maken...
... we oefenen ondertussen ook met de camera. Vorige week probeerden we opnames met een verschillend diafragma, om zelf te kunnen bepalen wat we scherp willen hebben in beeld (en wat niet). Deze keer deden we experimenten met de sluitersnelheid. Het bevriezen van een beweging, of het juist accentueren van deze beweging door deze ook op het beeld te laten zien... Net als vorige week luisterde ik gisteren opnieuw naar enkele verhalen en deden we samen terug enkele experimentjes met de camera. Ook deze keer was er slechts 1 deelnemer, maar wel -net zoals de anderen- een enthousiaste deelnemer! Bovenstaande foto's zijn de getuigen van zo'n experiment.
Er werd met 3 verschillende stiften (dun, dikker, heel dik) een hartje nagetekend (foto links). Met de dunste stift (1,3mm dik) duurde het 2 minuten en 11 seconden om het hartje min of meer na te tekenen. Met de dikste stift (8mm dik) duurde het maar 46 seconden om het hartje min of meer na te tekenen. De conclusie was snel duidelijk. Met de dikke stift gaat het rapper, maar is het hartje niet zo nauwkeurig na te tekenen. Met de dunne stift gaat het trager, maar is het hartje fijner getekend. Zo is het ook bij een fotocamera. Als je met 'n klein gaatje (een kleine lensopening, een groot diafragma) gaat fotograferen, dan heb je een foto met heel veel scherpte. Je krijgt een foto met veel details, maar het duurt (veel) langer. De camera heeft meer licht nodig, een langere sluitertijd om te fotograferen. Als je daarentegen met een groot gaatje (een grote lensopening, een klein diafragma) gaat fotograferen, dan heb je een foto met weinig schepte. Je krijgt een foto met minder details, maar het gaat (veel) sneller. De camera heeft nu minder licht nodig en kan daarom een kortere tijd gebruiken om de foto te nemen. Net als eergisteren luisterden we gisteren opnieuw naar enkele verhalen en deden we ook enkele leuke, kleine experimenten en oefeningen met de camera. Het was wat wachten op de deelnemers, er bleken er vele ziek te zijn... Over dit project kwamen uiteraard ook vele vragen, waarop ik trachtte een antwoord te geven. Deze vragen met antwoorden kan je op deze pagina ook terug vinden. Mogelijk zit je met dezelfde vraag en kan je daar al het antwoord erop lezen. Zo niet dat kan je met het uiteraard vragen op de volgende atelierdag of via een mailtje. Op het einde van deze tweede dag hadden we onderstaand resultaat, na een oefening met de camera.
Vandaag was het de eerste atelierdag in de Loods te Duffel. We luisterden vandaag al 'n eerste keer naar enkele verhalen en doen enkele leuke experimenten die duidelijk maken hoe 'n camera werkt. Super eenvoudig! Daartoe had ik ook 2 afbeeldingen gemaakt: Bovenstaande afbeeldingen kan je samen met de andere getoonde afbeeldingen terug vinden op deze pagina.
|
Archieven
April 2018
Categorieën
Alles
|