Kleine update op vrijdag 31 maart 2017: Ik zat afgelopen weekend op de trein die spoort van Sint-Niklaas naar Mechelen. Daarbij reed de trein ook door Willebroek en krijg je de kans om een andere blik op de huizen en tuinen te werpen... ...waarbij me deze tuinen in het oog sprongen. Dit zou wel eens een geschikte locatie kunnen zijn! Op woensdag 29 maart 2017 zijn Patrick en ik daarom samen nog eens op verkenning gegaan in de hoop dat we deze eigenaars konden spreken én dat we daarbij ook nog de toestemming zouden krijgen om hun tuin te mogen gebruiken voor de opname van hét beeld van met het verhaal 'Op de hoogte'. "Nee" heb je, "Ja" kan je krijgen. We belden aan en een lieve oma deed open. "Nee, de eigenaars zijn niet thuis.... maar binnen 'n uurtje wel..." Van dat uurtje maakten we gebruik door nog even rond te stappen in Willebroek op zoek naar misschien nog een andere locatie én op zoek naar een houten trapladder. Hoe doe je dat? Je kan natuurlijk moeilijk bij elk huis gaan aanbellen: "Hallo, heeft u soms een houten trapladder voor ons?" Daarom hadden we het plan opgevat om naar het Volkshuis in het centrum van Willebroek te gaan, in de hoop van daar wat volk te treffen waar we het konden aan vragen. Vele volk bleek er echter niet te zijn in het Volkshuis (verkeerde naam?). De caféhoudster én de ene klant waren wel vriendelijk maar konden ons niet helpen. Dat kon Gerda wel. Gerda is ook een lieve oma, die we ontmoetten op de terugweg naar onze eerste locatie. Volgens haar heeft haar moeder in Puurs nog zo'n houten trapladder staan, die zullen we dan eerstdaags eens gaan bekijken. Snel verder, want er was al een uur verstreken en allicht zouden de eigenaars van de bewuste tuin ndertussen wel thuis zijn. En dat was ook zo, meer zelfs, de vrouw des huizes (en dus de dochter van de oma) bleek al door haar moeder (volg je nog?) op de hoogte gebracht. En "Joepi"! Het is geen probleem om hun tuin, na afspraak, te gebruiken voor onze fotoshoot. We mogen er zelfs al even 'n foto van nemen ter voorbereiding van deze shoot. Uiteraard zal je heel moeilijk identiek dezelfde omgeving kunnen vinden als de omgeving van de authentieke foto. Zo is het 'n nadeel dat er geen open lucht boven de intense begroeiing te zien is aan de rechterkant, zoals op de oude foto. Verder biedt deze locatie daarentegen héél veel voordelen. Het is een aangename privé-omgeving en dus is het veilig figuranten en iedereen die aan de set gaat meewerken (geen passerend verkeer, geen afval zoals glas in het gras, ...). Bovendien kunnen we eventueel beschikken over wat stroom vermits er aan de muur elektriciteit is voorzien. Vooraan in de straat is er ook parkeerruimte. Kortom... dit lijkt ons het ideale alternatief voor de authentieke locatie die er inmiddels niet meer is. Nadat we eindelijk een geschikte locatie vonden, gingen Patrick en ik ook nog naar de Kringwinkel in Willebroek. Daar vonden we voor een zacht prijsje, deze zachte trui: Op vrijdag 31 maart 2017 had ik dan 'n afspraak met Gerda.
Zij woont in Willebroek, vlakbij onze locatie de we gaan gebruiken voor de opname. Haar mama woont in Ruisbroek, nabij Puurs én.... ... zij had blijkbaar nog een sterk gelijkende ladder staan. Vandaag -op vrijdag 31 maart 2017- kon ik even gaan kijken naar deze ladder en ze lijkt me zeer geschikt, ondanks de groene lakkleur. Gerda is zo lief om ze voor ons mee te nemen in haar wagen en ze bij haar thuis in Willebroek te zetten. Op afspraak moeten we, op de dag van de fotoshoot in Willebroek, de ladder gewoon even te voet bij haar ophalen. SUPER!
Reacties
Een nieuw ateliermoment gisteren, dinsdag 28 maart 2017. We werken gestaag verder aan de voorbereiding van de mises-en-scène. Op dit moment zijn er 2 deelnemers -Patrick en Anne- aan dit project. Dat is weinig, maar dat staat anderzijds ook toe om intensief verder te werken aan beide scenario's. Het scenario van Patrick staat zowat vast, wel bracht hij vandaag nog 2 foto's mee die nog 1 en ander verduidelijken. Vooral dit eerste beeld: Dit beeld toont ons de tuin, achteraan en maakt ook duidelijk hoe breed de tuin was.
Opvallend is dat beide personen de handen in de zakken houden én dat beide op hun pantoffels in de tuin staan. Het tweede beeld is -wat mij betreft- minder relevant. Het toont ons de jonge Patrick in de armen van z'n vader... Vandaag gingen we met z'n tweeën samen op onderzoek, naar authentieke locaties waar we onze mise-en-scène zouden kunnen opstellen. We vonden 2 goede locaties maar 1 ervan bleek verkeerd georiënteerd. Wanneer we de muur aan de rechterkant in beeld brengen, dan zien we enkele huizen in beeld. Geen probleem, we kunnen de opname achteraf spiegelen! Ik maakte ook reeds een snelle simulatie van hetgeen we samen willen bereiken.
Uiteraard is deze niet realistisch want kleuren, licht, schaduwen, verhoudingen, ... niks klopt. 't Gaat 'm om de uitwerking van enkele ideeën... We willen aan de slag gaan met dit beeld: Bovenstaande foto is genomen ergens eind jaren '60, begin jaren '70 in Willebroek. Om een mise-en-scène te kunnen maken, gebaseerd op deze foto, ben ik op de locatie gaan kijken of deze nog overeenstemde met bovenstaand beeld. En daarom bel je aan bij onbekende mensen om te vragen of je hun tuin even mag zien. Deze onbekende mensen bleken Turken te zijn, die hier al sinds de jaren '70 wonen. Het was geen probleem om de tuin even te zien én ook gelijk enkele foto's te maken. Dankzij de gemaakte beelden kunnen jullie nu zelf vergelijken met de oude foto. Meer dan 'n halve eeuw (!) later is er inmiddels veel veranderd. Met de oude foto in z'n hand vergeleken de huidige eigenaar, zijn toevallig aanwezige broer en ik de locatie. Zo bleek dat eigenlijk op de verkeerde locatie stond! De oude foto is duidelijk genomen in de tuin links van de houten schutting. Deze houten schutting was vroeger een betonnen muurtje, dat te zien is op de oude foto. Op de oude foto zie je 'bij de buren' allemaal fruitbomen, deze zijn inderdaad door de vader van de eigenaar die nu in het huis woont verwijderd. Bij de buren, op de plaats waar de jongen met z'n ladder stond, is er ook heel veel veranderd. Het houten tuinkot op de oude foto is verwijderd, de ondergrond is overal verhard nu en er staat een tuinhuis op de plaats waar vroeger de boom stond (achter de ladder). De eigenaars vonden heel de situatie leuk en ze wensen me nog veel succes toe met het project. Maar het is nu duidelijk dat er moet uitgekeken worden naar een andere, op de oude foto gelijkende locatie. De huidige toestand van de authentieke locatie is immers niet fotogeniek genoeg meer om een goede, mooie mise-en-scène op te bouwen. 't Was een mooie dag vandaag, ik had nog tijd over... dus ging ik even op stap in Willebroek. Zou ik 'n min-of-meer vergelijkbare locatie vinden met een zelfde typische betonnen afsluiting? 1Vlakbij, het "blokje om" vond ik deze locatie: Deze locatie is vrij toegangkelijk, want ze bevindt zich naast de openbare weg. Het nadeel is dat er aan de ene kant geen tuin is, je daardoor op de achtergrond een straatomgeving krijgt (met een lantaarn in beeld!) en dat er aan de andere kant een bedrijf is met een verwilderd stukje dat 'n totaal andere look heeft dan de fruitbomen op de oude foto... 2Onderweg kam ik deze locatie tegen. Een typische tuinafrastering en aan de andere kant hebben we deze keer een aangelegde tuin. Het grote voordeel van deze locatie is dat ze ook vrij toegankelijk is. Twee grote nadelen wel. Als eerste hebben we ook weer geen tuin links van de muur en rechts zijn er geen (fruit-)bomen te zien... 3En als laatste kwam ik even verderop "locatie 2" tegen. Deze locatie zou perfect kunnen zijn. De typische betonnen muurtjes staan er én de tuintjes links en rechts van deze verwilderde tuin zijn aangelegd. Ik ging heel de wijk rond om aan de voorkant te gaan aanbellen. De eigenaars van de beide panden met bijhorende tuinen zijn echter zeer schuw, vertrouwen het hele zaakje niet en willen daarom geen medewerking verlenen voor 'n fotoshoot. Dat wordt dus uitkijken naar een andere, nog beter geschikte locatie. Tips mogen steeds gemaild worden! Dit kwam ik onderweg tegen.
Het is duidelijk dat zowel de kleine achtertuintjes maar ook deze typische betonnen platen in sneltempo aan het verdwijnen zijn. Dat die betonnen tuinafrasteringen verdwijnen is natuurlijk niet zo erg, maar als je ziet wat er voor in de plaats komt.... meestal zijn dit garageboxen... Een nieuw ateliermoment. Deze keer vroeg ik om wat foto's van vroeger mee te brengen... Een houvast om op zoek te gaan naar dat ene mooie verhaal. Deze foto viel me onmiddellijk op tussen de reeks oude beelden: Anders dan de andere foto's, die vooral portretten toonden, vertelde deze foto direct een verhaal. We zien 'n jongen in de tuin, bovenop een houten trapladder. De ladder staat pal naast een eenvoudige, betonnen afscheiding. Wat doet die jongen daar? Hij kijkt duidelijk naar iets bij de buren. Of zijn het de overburen? Blijkbaar hangt er een heel verhaal aan vast, met vele specifieke details. Een mooi verhaal. Een verhaal waar we zeker mee aan de slag kunnen gaan. Dat hebben we nadien ook gelijk gedaan. Met een enthousiast model en een toevallig aanwezige aluminium trapladder hebben we al eens de pose van de jongen opnieuw proberen vast te leggen. Niet makkelijk, de omstandigheden zijn immers totaal anders. Zo hebben we onze beelden gemaakt binnen in het atelier, met slecht weer buiten waardoor er maar een beperkte hoeveel binnenvallend daglicht was, met een model dat zo'n 30 jaar ouder is, en een ladder die te smal is om bovenaan te kunnen zitten, ... Hadden we meer tijd gehad en was het niet de hele tijd aan het regenen geweest, dan hadden we makkelijk buiten enkele opnames konden doen. Vlakbij is er immers ook een open groen plekje. Maar het ging hier vooral ook weer op de oefening en deze bleek erg leuk! De laatste opname bleek hier de beste: Bij de andere deelnemers aan dit project zoeken we nog even verder naar 'n goed verhaal.
Voor deze deelnemer lijkt me het verhaal, gekoppeld aan bovenstaande foto, 'n goede start. Ik heb dit dan ook opgenomen in de website onder te titel: 'Op de hoogte'. HIER vind je alle pagina's over dit verhaal... Omdat we vandaag niet met dezelfde mensen waren als de vorige keer deden we enkele experimenten met de fotocamera opnieuw. Stilaan wordt het zo voor iedereen duidelijk wat de bedoeling is van dit project en waar we naartoe willen. Samen een uniek en warm beeld maken, op basis van een leuke anekdote uit het verleden. Essentieel is deze samenwerking opdat het uiteindelijke beeld iets wordt waar we beiden achter kunnen staan. Praktisch vergt dit uiteraard heel wat voorbereiding én is het een leerschool op vele domeinen. Zo deden we vandaag terug enkele experimenten met het vastleggen en bepalen van wat scherp moet zijn in het beeld. Ook testten we hoe we beweging kunnen vastleggen met de fotocamera en welke leuke beelden dit oplevert...: Vandaag gingen we ook weer 'n stap verder en experimenteerden we nu ook al eens met compositie van het beeld om het belang ervan aan te tonen. Met m'n grote liefde voor een bepaald schilder namen we een werk van hem als voorbeeld: Jawel, dit is een werk van Johannes Vermeer. Het kreeg de titel: 'De Geograaf'. Een duidelijk pose. Een even duidelijke oefening: 'Regisseer mij zo dat ik dezelfde pose aanneem als de persoon van op het schilderij'. "Amai, da's niet makkelijk...!" Juist, we wilden ook niet het schilderij helemaal namaken, da's was niet de bedoeling. Ook hebben we niks veranderd aan de opstelling, de tafel met de attributen stond reeds in de ruimte. Het ging hier puur om de pose en het belang van een goede regie en compositie. Tijdsdruk en een heel klein schermpje op de fotocamera om het gemaakte beeld te bekijken en te vergelijken met het schilderij, maakten het moeilijk om tot een goed resultaat te komen. Toch vonden we de laatste foto helemaal niet slecht! Nog even een vergelijking:
|
Archieven
April 2018
Categorieën
Alles
|