Het begin...
Het project 'Buitenom' is er gekomen door een bundeling van ervaringen uit vorige projecten.
Als eerste was er mijn project -als eindwerk voor het eerste jaar Fotokunst aan de Academie van Sint-Niklaas- in een ontmoetingshuis voor mensen met psychosociale problemen.
Hier kreeg ik de toestemming om een fotoreeks te maken, waardoor ik er gedurende enkele maanden een regelmatige bezoeker werd. Twee voorwaarden werden verbonden aan deze reeks; ik moest vanzelfsprekend telkens de individuele toestemming vragen én de reeks mocht slechts eenmaal vertoond worden tijdens de opendeurdagen van de Academie dat academiejaar. Een boeiende ervaring en een goede leerschool. |
Gesterkt door de ervaringen uit deze reeks kreeg ik aansluitend de mogelijkheid om de vrijwilligers van het Hooghuis in Sint-Niklaas te fotograferen en de "Joka's" (=jeugdkampen), die tegelijkertijd daar vrijwilligerswerk aan het doen waren in de zomer van 2014.
Deze reeks werd op Sint-Hiëronymus getoond in het kader van de Herstelweek. |
Aansluitend startte ik met m'n project "Duuren".
Met dit project wou ik de eerste verpleegsters die vrijwillig als "krankzinnigenverpleegster" zorg gingen verlenen, onder de aandacht plaatsen. Voor hen waren het immers steevast geestelijken, die deze taak toegewezen kregen. Dit trachte ik te bekomen door hen als figuur in de leegstaande ruimten te brengen die toen gebruikt werden. Een fictief verhaal, gestoeid op een vergane werkelijkheid. Een zoetzure saus van warmte in combinatie met een ondertussen lege, vaak kille ruimte. Een delicate evenwichtsoefening, waarbij noch de omgeving noch de figuren mochten domineren in het beeld. Een erg moeilijke mise-en-scène maar een des te grotere uitdaging! Alles over dit project kan je lezen op de -speciaal voor dit project aangemaakte- website: http://duuren.weebly.com |
M'n derde jaar Fotokunst aan de Academie was in dit verhaal een intermezzo.
De projecten die ik toen deed waren niet echt relevant in dit verhaal.
Toen ik het vierde jaar Fotokunst begon, wou ik terug de draad opnemen en opnieuw aan de slag met dit project.
De sterke, beklijvende fotoreportage van Robin Hammond in het Guislain-museum in de zomer van 2015 deed me beslissen om te doen wat ik voel dat ik moet doen:
"Een reeks warme, eerlijke beelden samenstellen samen met (ex-)cliënten uit de psychische zorg.
Dit om de schoonheid van de toekomst te zien én om een breuk te maken
met dat heersende negatieve sensationele beeld over deze psychische zorg."
Dat wat ik wil doen, dat wordt "Buitenom".