Ploeterend met mijn laarzen in de moestuin. Wat een heerlijk zonnetje buiten zeg!
Toch helpt m'n lievelingstrui me om de toch wat frisse wind te trotseren.
Het was al een goede zomer geweest, dus er was heel wat werk te doen in onze groentetuin.
Mijn tinnen soldaatjes lagen wat verderop, ze zouden nog even moeten wachten.
Twee huizen verder woonde een jongen van ongeveer mijn leeftijd.
Door de betonnen tuinmuren heen hoorden we elkaar en waren we aan de praat geraakt.
We waren beiden een jaar of twaalf en hadden dus wel het een en ander tegen elkaar te vertellen.
Jammer wel dat we elkaar niet konden zien want er was nog een leegstaande tuin vol fruitbomen tussen ons in.
Gelukkig kende ik onze achtertuin goed en wist ik meteen waar ik de ladder in het tuinhuisje kon vinden.
Ik zette de ladder naast het betonnen muurtje en klauterde met mijn bemodderde laarzen de houten treden op.
Ook mijn buurjongen had ondertussen hetzelfde idee gekregen.
Hij had ook een ladder gevonden en kon zo polshoogte nemen op dezelfde hoogte.
Trots op onze vindingrijkheid bleven we een hele tijd zitten.
We hadden het over Jommeke, school en andere koetjes en kalfjes die jongens van onze leeftijd bezig hielden.
Nadien kregen deze gesprekken op onze ladder een vaste waarde, zodat mijn vader zo'n moment vereeuwigde op foto.
Toch helpt m'n lievelingstrui me om de toch wat frisse wind te trotseren.
Het was al een goede zomer geweest, dus er was heel wat werk te doen in onze groentetuin.
Mijn tinnen soldaatjes lagen wat verderop, ze zouden nog even moeten wachten.
Twee huizen verder woonde een jongen van ongeveer mijn leeftijd.
Door de betonnen tuinmuren heen hoorden we elkaar en waren we aan de praat geraakt.
We waren beiden een jaar of twaalf en hadden dus wel het een en ander tegen elkaar te vertellen.
Jammer wel dat we elkaar niet konden zien want er was nog een leegstaande tuin vol fruitbomen tussen ons in.
Gelukkig kende ik onze achtertuin goed en wist ik meteen waar ik de ladder in het tuinhuisje kon vinden.
Ik zette de ladder naast het betonnen muurtje en klauterde met mijn bemodderde laarzen de houten treden op.
Ook mijn buurjongen had ondertussen hetzelfde idee gekregen.
Hij had ook een ladder gevonden en kon zo polshoogte nemen op dezelfde hoogte.
Trots op onze vindingrijkheid bleven we een hele tijd zitten.
We hadden het over Jommeke, school en andere koetjes en kalfjes die jongens van onze leeftijd bezig hielden.
Nadien kregen deze gesprekken op onze ladder een vaste waarde, zodat mijn vader zo'n moment vereeuwigde op foto.