Mijn verhaal dateert van nog niet zo gek lang geleden.
Een zomeravond vol vertier.
Dochterlief Lindsay vroeg me of ze mocht uit gaan.
Haar vraag pas gesteld of daar ging de wijsvinger van Martin, m'n echtgenoot, al de lucht in.
"Als ge maar zorgt dat ge op tijd terug thuis zijt!
1 uur en géén minuut later!"
Streng maar rechtvaardig en bovenal bezorgd.
Het zou immers niet de eerste keer zijn dat Lindsay te laat thuis kwam, wat mij steeds ongerust maakte en Martin erg zenuwachtig en ook boos natuurlijk.
Driftig knikkend sprong ze 'n tel later al haar fiets op en weg was ze.
De nacht bleek echter alweer te jong voor de jeugd.
De voorspelbaarheid!
Omdat ik zelf wat ongerust was ging ik boven vanuit het raam eens kijken of ik niet 'n klein fietslichtje zag afkomen in het duister.
"Nee, verdorie... of toch?"
Ah, maar daar zag ik Lindsay, onder het licht van 'n straatlantaarn aan het begin van de straat.
Waarom stopt ze daar nu? Wat is ze daar aan haar voorwiel aan het doen?
Opstappen deed ze niet meer, het ging te voet de straat verder door naar ons huis, de fiets aan de hand.
Een zomeravond vol vertier.
Dochterlief Lindsay vroeg me of ze mocht uit gaan.
Haar vraag pas gesteld of daar ging de wijsvinger van Martin, m'n echtgenoot, al de lucht in.
"Als ge maar zorgt dat ge op tijd terug thuis zijt!
1 uur en géén minuut later!"
Streng maar rechtvaardig en bovenal bezorgd.
Het zou immers niet de eerste keer zijn dat Lindsay te laat thuis kwam, wat mij steeds ongerust maakte en Martin erg zenuwachtig en ook boos natuurlijk.
Driftig knikkend sprong ze 'n tel later al haar fiets op en weg was ze.
De nacht bleek echter alweer te jong voor de jeugd.
De voorspelbaarheid!
Omdat ik zelf wat ongerust was ging ik boven vanuit het raam eens kijken of ik niet 'n klein fietslichtje zag afkomen in het duister.
"Nee, verdorie... of toch?"
Ah, maar daar zag ik Lindsay, onder het licht van 'n straatlantaarn aan het begin van de straat.
Waarom stopt ze daar nu? Wat is ze daar aan haar voorwiel aan het doen?
Opstappen deed ze niet meer, het ging te voet de straat verder door naar ons huis, de fiets aan de hand.
Ik snel naar beneden en daar stond ze al in het deurgat, de boze "Awel...?" van Martin ontwijkend door naar haar fiets te wijzen...
"Lekke band pa!"
Tegen zo'n doorslaggevend argument kon m'n man niks inbrengen, ik daarentegen deed m'n best om m'n lach achter z'n rug te verbergen.
Zo'n schurkenstreek, hahaha, zou ze dat van mij geleerd hebben?
Ah nee, boos was ik niet, ik was al lang blij dat ze terug veilig thuis was...
"Lekke band pa!"
Tegen zo'n doorslaggevend argument kon m'n man niks inbrengen, ik daarentegen deed m'n best om m'n lach achter z'n rug te verbergen.
Zo'n schurkenstreek, hahaha, zou ze dat van mij geleerd hebben?
Ah nee, boos was ik niet, ik was al lang blij dat ze terug veilig thuis was...