Een nieuw ateliermoment gisteren, dinsdag 28 maart 2017. We werken gestaag verder aan de voorbereiding van de mises-en-scène. Op dit moment zijn er 2 deelnemers -Patrick en Anne- aan dit project. Dat is weinig, maar dat staat anderzijds ook toe om intensief verder te werken aan beide scenario's. Het scenario van Patrick staat zowat vast, wel bracht hij vandaag nog 2 foto's mee die nog 1 en ander verduidelijken. Vooral dit eerste beeld: Dit beeld toont ons de tuin, achteraan en maakt ook duidelijk hoe breed de tuin was.
Opvallend is dat beide personen de handen in de zakken houden én dat beide op hun pantoffels in de tuin staan. Het tweede beeld is -wat mij betreft- minder relevant. Het toont ons de jonge Patrick in de armen van z'n vader...
Reacties
Vandaag gingen we met z'n tweeën samen op onderzoek, naar authentieke locaties waar we onze mise-en-scène zouden kunnen opstellen. We vonden 2 goede locaties maar 1 ervan bleek verkeerd georiënteerd. Wanneer we de muur aan de rechterkant in beeld brengen, dan zien we enkele huizen in beeld. Geen probleem, we kunnen de opname achteraf spiegelen! Ik maakte ook reeds een snelle simulatie van hetgeen we samen willen bereiken.
Uiteraard is deze niet realistisch want kleuren, licht, schaduwen, verhoudingen, ... niks klopt. 't Gaat 'm om de uitwerking van enkele ideeën... We willen aan de slag gaan met dit beeld: Bovenstaande foto is genomen ergens eind jaren '60, begin jaren '70 in Willebroek. Om een mise-en-scène te kunnen maken, gebaseerd op deze foto, ben ik op de locatie gaan kijken of deze nog overeenstemde met bovenstaand beeld. En daarom bel je aan bij onbekende mensen om te vragen of je hun tuin even mag zien. Deze onbekende mensen bleken Turken te zijn, die hier al sinds de jaren '70 wonen. Het was geen probleem om de tuin even te zien én ook gelijk enkele foto's te maken. Dankzij de gemaakte beelden kunnen jullie nu zelf vergelijken met de oude foto. Meer dan 'n halve eeuw (!) later is er inmiddels veel veranderd. Met de oude foto in z'n hand vergeleken de huidige eigenaar, zijn toevallig aanwezige broer en ik de locatie. Zo bleek dat eigenlijk op de verkeerde locatie stond! De oude foto is duidelijk genomen in de tuin links van de houten schutting. Deze houten schutting was vroeger een betonnen muurtje, dat te zien is op de oude foto. Op de oude foto zie je 'bij de buren' allemaal fruitbomen, deze zijn inderdaad door de vader van de eigenaar die nu in het huis woont verwijderd. Bij de buren, op de plaats waar de jongen met z'n ladder stond, is er ook heel veel veranderd. Het houten tuinkot op de oude foto is verwijderd, de ondergrond is overal verhard nu en er staat een tuinhuis op de plaats waar vroeger de boom stond (achter de ladder). De eigenaars vonden heel de situatie leuk en ze wensen me nog veel succes toe met het project. Maar het is nu duidelijk dat er moet uitgekeken worden naar een andere, op de oude foto gelijkende locatie. De huidige toestand van de authentieke locatie is immers niet fotogeniek genoeg meer om een goede, mooie mise-en-scène op te bouwen. 't Was een mooie dag vandaag, ik had nog tijd over... dus ging ik even op stap in Willebroek. Zou ik 'n min-of-meer vergelijkbare locatie vinden met een zelfde typische betonnen afsluiting? 1Vlakbij, het "blokje om" vond ik deze locatie: Deze locatie is vrij toegangkelijk, want ze bevindt zich naast de openbare weg. Het nadeel is dat er aan de ene kant geen tuin is, je daardoor op de achtergrond een straatomgeving krijgt (met een lantaarn in beeld!) en dat er aan de andere kant een bedrijf is met een verwilderd stukje dat 'n totaal andere look heeft dan de fruitbomen op de oude foto... 2Onderweg kam ik deze locatie tegen. Een typische tuinafrastering en aan de andere kant hebben we deze keer een aangelegde tuin. Het grote voordeel van deze locatie is dat ze ook vrij toegankelijk is. Twee grote nadelen wel. Als eerste hebben we ook weer geen tuin links van de muur en rechts zijn er geen (fruit-)bomen te zien... 3En als laatste kwam ik even verderop "locatie 2" tegen. Deze locatie zou perfect kunnen zijn. De typische betonnen muurtjes staan er én de tuintjes links en rechts van deze verwilderde tuin zijn aangelegd. Ik ging heel de wijk rond om aan de voorkant te gaan aanbellen. De eigenaars van de beide panden met bijhorende tuinen zijn echter zeer schuw, vertrouwen het hele zaakje niet en willen daarom geen medewerking verlenen voor 'n fotoshoot. Dat wordt dus uitkijken naar een andere, nog beter geschikte locatie. Tips mogen steeds gemaild worden! Dit kwam ik onderweg tegen.
Het is duidelijk dat zowel de kleine achtertuintjes maar ook deze typische betonnen platen in sneltempo aan het verdwijnen zijn. Dat die betonnen tuinafrasteringen verdwijnen is natuurlijk niet zo erg, maar als je ziet wat er voor in de plaats komt.... meestal zijn dit garageboxen... Een nieuw ateliermoment. Deze keer vroeg ik om wat foto's van vroeger mee te brengen... Een houvast om op zoek te gaan naar dat ene mooie verhaal. Deze foto viel me onmiddellijk op tussen de reeks oude beelden: Anders dan de andere foto's, die vooral portretten toonden, vertelde deze foto direct een verhaal. We zien 'n jongen in de tuin, bovenop een houten trapladder. De ladder staat pal naast een eenvoudige, betonnen afscheiding. Wat doet die jongen daar? Hij kijkt duidelijk naar iets bij de buren. Of zijn het de overburen? Blijkbaar hangt er een heel verhaal aan vast, met vele specifieke details. Een mooi verhaal. Een verhaal waar we zeker mee aan de slag kunnen gaan. Dat hebben we nadien ook gelijk gedaan. Met een enthousiast model en een toevallig aanwezige aluminium trapladder hebben we al eens de pose van de jongen opnieuw proberen vast te leggen. Niet makkelijk, de omstandigheden zijn immers totaal anders. Zo hebben we onze beelden gemaakt binnen in het atelier, met slecht weer buiten waardoor er maar een beperkte hoeveel binnenvallend daglicht was, met een model dat zo'n 30 jaar ouder is, en een ladder die te smal is om bovenaan te kunnen zitten, ... Hadden we meer tijd gehad en was het niet de hele tijd aan het regenen geweest, dan hadden we makkelijk buiten enkele opnames konden doen. Vlakbij is er immers ook een open groen plekje. Maar het ging hier vooral ook weer op de oefening en deze bleek erg leuk! De laatste opname bleek hier de beste: Bij de andere deelnemers aan dit project zoeken we nog even verder naar 'n goed verhaal.
Voor deze deelnemer lijkt me het verhaal, gekoppeld aan bovenstaande foto, 'n goede start. Ik heb dit dan ook opgenomen in de website onder te titel: 'Op de hoogte'. HIER vind je alle pagina's over dit verhaal... Omdat we vandaag niet met dezelfde mensen waren als de vorige keer deden we enkele experimenten met de fotocamera opnieuw. Stilaan wordt het zo voor iedereen duidelijk wat de bedoeling is van dit project en waar we naartoe willen. Samen een uniek en warm beeld maken, op basis van een leuke anekdote uit het verleden. Essentieel is deze samenwerking opdat het uiteindelijke beeld iets wordt waar we beiden achter kunnen staan. Praktisch vergt dit uiteraard heel wat voorbereiding én is het een leerschool op vele domeinen. Zo deden we vandaag terug enkele experimenten met het vastleggen en bepalen van wat scherp moet zijn in het beeld. Ook testten we hoe we beweging kunnen vastleggen met de fotocamera en welke leuke beelden dit oplevert...: Vandaag gingen we ook weer 'n stap verder en experimenteerden we nu ook al eens met compositie van het beeld om het belang ervan aan te tonen. Met m'n grote liefde voor een bepaald schilder namen we een werk van hem als voorbeeld: Jawel, dit is een werk van Johannes Vermeer. Het kreeg de titel: 'De Geograaf'. Een duidelijk pose. Een even duidelijke oefening: 'Regisseer mij zo dat ik dezelfde pose aanneem als de persoon van op het schilderij'. "Amai, da's niet makkelijk...!" Juist, we wilden ook niet het schilderij helemaal namaken, da's was niet de bedoeling. Ook hebben we niks veranderd aan de opstelling, de tafel met de attributen stond reeds in de ruimte. Het ging hier puur om de pose en het belang van een goede regie en compositie. Tijdsdruk en een heel klein schermpje op de fotocamera om het gemaakte beeld te bekijken en te vergelijken met het schilderij, maakten het moeilijk om tot een goed resultaat te komen. Toch vonden we de laatste foto helemaal niet slecht! Nog even een vergelijking:
We luisteren niet alleen naar de verhalen, nodig om 'n scenario te maken, om later een mise-en-scène te kunnen maken...
... we oefenen ondertussen ook met de camera. Vorige week probeerden we opnames met een verschillend diafragma, om zelf te kunnen bepalen wat we scherp willen hebben in beeld (en wat niet). Deze keer deden we experimenten met de sluitersnelheid. Het bevriezen van een beweging, of het juist accentueren van deze beweging door deze ook op het beeld te laten zien... Net als vorige week luisterde ik gisteren opnieuw naar enkele verhalen en deden we samen terug enkele experimentjes met de camera. Ook deze keer was er slechts 1 deelnemer, maar wel -net zoals de anderen- een enthousiaste deelnemer! Bovenstaande foto's zijn de getuigen van zo'n experiment.
Er werd met 3 verschillende stiften (dun, dikker, heel dik) een hartje nagetekend (foto links). Met de dunste stift (1,3mm dik) duurde het 2 minuten en 11 seconden om het hartje min of meer na te tekenen. Met de dikste stift (8mm dik) duurde het maar 46 seconden om het hartje min of meer na te tekenen. De conclusie was snel duidelijk. Met de dikke stift gaat het rapper, maar is het hartje niet zo nauwkeurig na te tekenen. Met de dunne stift gaat het trager, maar is het hartje fijner getekend. Zo is het ook bij een fotocamera. Als je met 'n klein gaatje (een kleine lensopening, een groot diafragma) gaat fotograferen, dan heb je een foto met heel veel scherpte. Je krijgt een foto met veel details, maar het duurt (veel) langer. De camera heeft meer licht nodig, een langere sluitertijd om te fotograferen. Als je daarentegen met een groot gaatje (een grote lensopening, een klein diafragma) gaat fotograferen, dan heb je een foto met weinig schepte. Je krijgt een foto met minder details, maar het gaat (veel) sneller. De camera heeft nu minder licht nodig en kan daarom een kortere tijd gebruiken om de foto te nemen. Net als eergisteren luisterden we gisteren opnieuw naar enkele verhalen en deden we ook enkele leuke, kleine experimenten en oefeningen met de camera. Het was wat wachten op de deelnemers, er bleken er vele ziek te zijn... Over dit project kwamen uiteraard ook vele vragen, waarop ik trachtte een antwoord te geven. Deze vragen met antwoorden kan je op deze pagina ook terug vinden. Mogelijk zit je met dezelfde vraag en kan je daar al het antwoord erop lezen. Zo niet dat kan je met het uiteraard vragen op de volgende atelierdag of via een mailtje. Op het einde van deze tweede dag hadden we onderstaand resultaat, na een oefening met de camera.
Vandaag was het de eerste atelierdag in de Loods te Duffel. We luisterden vandaag al 'n eerste keer naar enkele verhalen en doen enkele leuke experimenten die duidelijk maken hoe 'n camera werkt. Super eenvoudig! Daartoe had ik ook 2 afbeeldingen gemaakt: Bovenstaande afbeeldingen kan je samen met de andere getoonde afbeeldingen terug vinden op deze pagina.
Dit project is nog lang niet af. Dankzij de steun van het Kunstencentrum 'De Loods' te Duffel kan ik dit project verder zetten. Een gegeven kans waarvoor ik hen uiteraard nu al zeer dankbaar ben! Uiteraard is dit nog maar het begin, het proces om tot een bijzonder beeld te komen zal opnieuw erg lastig worden maar je weet wat ze zeggen over de aanhouder... Het startschot voor een vederzetting van dit project wordt gegeven op 7 februari 2017. Dan zal ik een voorstelling geven:
Voor meer informatie kan je ook Christian Verschelden contacteren. Hij is de coördinator van De Loods: 015304830. Je vindt ook meer informatie over het Kunstencentrum 'De Loods' op hun Facebookpagina. Het kunstencentrum 'De Loods' bevindt zich naast het NMBS-treinstation te Duffel.
Het gebouw dat Google Maps verkeerdelijk aanduidt als het officiële stationsgebouw is dé locatie. Het 'echte' station bevindt zich even onder (ten zuiden van) dit gebouw. ;-) |
Archieven
April 2018
Categorieën
Alles
|