Dit was de projectie bij de onthulling van het beeld "Op de hoogte" bij de Loods in Duffel op woensdag 4 april 2018. Sommigen hadden graag een kopie van deze projectie maar het bestand is nogal groot om door te sturen. HIER kan je het downloaden:
Reacties
Uiteindelijk is het 1 foto geworden, na vele voorbereidingen.
En het is een plaatje geworden! Eigenlijk zijn het er 2, onderstaand was het plaatje zonder het stripalbum van Jommeke. Bedankt iedereen om dit mogelijk te maken! Bedankt om het beste van jezelf te geven. Bedankt voor de samenwerking! Welkom op de eindejaarstentoonstelling 2017 van Schilderkunst KASKA DKO
ATELIER EXPERIMENTEEL/ACTUALITEIT | Black Box, projectatelier, gelijkvloers, 2de verdieping Afstudeerprojecten: Beatrice Casse, Luc Van Eycken, Kees Franken, Yang-In Sureeporn, Alexia Verwee, Edwin Van Staeyen (monu) ATELIER 2D EXPLORATIE | 1e verdieping Afstudeerprojecten: Kristin Moons, Artur Ruuge, Joost Verhagen ATELIER WORLD OF COLORS/MODEL STUDIO | 3e verdieping Afstudeerprojecten: Arian Van Dijk, Wendy Jongepier, Mihaela Romanica, Jacob Rubenstein, Carol Thomas Zaterdag 10 juni - zondag 11 juni 2017 van 14.00 tot 17.00 uur Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen, Deeltijds Kunstonderwijs Blindestraat 35, 2000 Antwerpen Niet minder dan drie procent mensen krijgen in hun leven te maken met psychose. Ook aan dit project 'Buitenom' werkt er iemand mee, die getuigde over de ervaring van een psychose gehad te hebben, waarbij er verwezen werd naar 'het boek van Brenda'. Toevallig had ik op diezelfde dag gemaild met 'deze Brenda' voor 'n postkaartenproject waaraan ze meewerkte. En nog door een toevallige samenloop kon ik de tip leveren dat op donderdag 1 juni 2017, de allerlaatste (?) voorstelling zou plaats vinden. En of deze persoon zin had om mee te gaan? Zéker en vast maar blijkbaar ook alle andere mensen die -op dit moment van schrijven- meewerken aan dit project Buitenom! Super! In “Kortsluiting in mijn hoofd” brengt Brenda een monoloog over haar behandeling in de psychiatrie van nu. Stefaan brengt een monoloog over de behandelingen in de psychiatrie van vroeger. Of is het een dialoog, tussen patiënt en hulpverlener? Twee verhalen, 1 voorstelling, verbonden door muziek. Na de voorstelling kregen de mensen in de zaal de kans om -en plein public- enkele vragen te stellen. De meeste vragen werden blijkbaar naderhand aan Brenda persoonlijk gesteld getuige de lange rij die na de voorstelling stond aan te schuiven om hun boek te laten signeren . Ook ons groepje kreeg de kans om Brenda nog even persoonlijk te spreken. We gingen allen naar huis, onder de indruk van hoe en wat Brenda hier op zo'n intense manier tot een publiek wist te brengen. Beseffend dat er nog flink wat 'werk aan de winkel' is en dat we -elk op onze manier- ons steentje kunnen bijdragen aan een verdere, nodige evolutie van de psychische zorg en het jawel!-nog-altijd-heersende stigma er rond. Bedankt Brenda voor je moedige getuigenis die je op 'n intense manier naar voren bracht! Ah, de mens achter zijn of haar kwetsbaarheid is voor mij o zo belangrijk en komt op de eerste plaats. Daarom dat ik als titel voor dit blogbericht 'Brenda' schreef.
Na flink wat voorbereidingen, was daar gisteren -eindelijk!- onze eerste 'echte' fotoshoot.
Een goede locatie, de juiste attributen, een schitterend model én uitstekend weer, hoewel. Helaas was dat laatste net ietsje minder op het moment van de fotoshoot maar nog steeds meer dan behoren... Alweer een sessie in het kader van de verhalen/fotoreeks Buitenom. Anne en Luk kregen -omdat ze later aangesloten hebben bij dit project- elk nog eens individueel begeleiding in het bedienen van de camera. Om te oefenen had ik enkele kabouters én het autootje van Guust Flater mee. Ondertussen werkten Patrick en respectievelijk Luc en Anne de geschreven verhalen verder uit, samen met de erg gewaardeerde hulp van Tatiana. Vandaar de titel van deze blogpost: 'Kabouters en verhalen'. Hier enkele beelden die Anne en Luc samen met mij maakten, als oefening in het bedienen van de camera en om te oefenen op het instellen van de 3 belangrijkste basisaspecten om 'n foto manueel te maken:
Omdat 1 (of 2) beelden véél meer zeggen dan heel wat (duizend?) woorden... Hieronder een uitsnede van Foto 2 (lage ISO) aan de linkerkant en een uitsnede van Foto 3 (hoge ISO) aan de rechterkant:
Een echte fotoshoot buiten...
Een goede foto nemen is niet zomaar kwestie van alles in beeld te brengen en dan te drukken op het ontspanknopje van de camera. Nee, het plaatje moet zo goed mogelijk kloppen! Daarom oefenden we vandaag al om een volledige set uit te bouwen. Uiteraard hebben we niet de juiste locatie, net buiten de Loods. Vandaag stond vooral het organisatorische aspect op het programma. Wat moet er allemaal gebeuren, wie gaat wat doen, hoeveel tijd hebben we nodig, waaraan moeten we allemaal denken, wat hebben we nodig, wat ontbreekt er nog... Absoluut geen saaie kost hoor, er werd immers ook heel wat afgelachen.
Het plan was om rond 18u15 klaar te zijn én dat lukte mits een strakke timing.
Bovendien had ik nog een verrassing voor de deelnemers: Niels en z'n mama Leny kwamen de set bezoeken! En ze kwamen bovendien nét op het goede moment, alles stond klaar. Tatiana had zich al voorbereid om de rol van Niels (of dus de jonge Patrick) over te nemen, maar dat was dus niet nodig! Super bedankt Niels en Leny! Ah, blijkbaar is het 'Len-nie', ik zei steeds Lé-nie...
Wat is nu eigenlijk de beste manier om je set op te bouwen?
Wel er zijn 2 zaken waar je weinig of geen invloed op hebt:
We beginnen dus met goed te kijken naar hoe het zonlicht straalt en nadien op welke stukje van de locatie mét het goede licht we de set opbouwen. Ook moet je opletten dat je niet teveel op details gaat letten hier. Patrick wou absoluut geen enkele wagen hebben op de foto, want in z'n tuin stond er natuurlijk ook geen auto. Daarom wou hij de compositie zo vormen dat je enkel een boom zag op de achtergrond. Het is juist dat er beter geen auto's op de foto staan, maar dat mag niet ten koste gaan van het geheel van de foto. Om het even te duiden wat er dan zou gebeurd zijn
Je zou op deze manier een foto gekregen hebben die helemaal anders aanvoelt.
We zitten bij deze oefening uiteraard niet op een goede locatie, er is immers helemaal geen tuin. Daarom, goed letten op de compositie (perspectief naar achter zoals op de originele foto) en ja, helaas staan er dan wél enkele auto's in beeld...
We hadden ook een reflectiescherm én een daglamp (een speciale fotolamp die het zonlicht nabootst, alleen dan natuurlijk helemaal zo sterk niet als de almachtige zon) om nog wat meer te kunnen spelen met het licht.
Want licht maakt of kraakt een foto!
Met of zonder licht?
Wat een verschil, steek het licht zelf maar eens aan door de cursor (je muisaanwijzer) op de foto te houden....
Bekijk je bovenstaande foto op een smartphone of tablet?
Dan zal het trucje met de muisaanwijzer allicht niet werken. Hieronder heb ik het geautomatiseerd, maar de kwaliteit is dan wel niet zo goed van de foto:
Op de foto hierboven merk je ook Luc nog op die een 'kermisgeweer' vast houdt.
Voor alle duidelijkheid, dit is niet bedoeld om onze figurant neer te leggen! Dit is een element uit het verhaal van Patrick. Het in beeld brengen van dit geweer bij deze oefening was om duidelijk te maken hoe een gewone foto opeens een bijzonder plaatje kan worden, als je het maar genoeg kruidt. Een kruiding mét elementen uit het verhaal van Patrick dus.
En wat is het resultaat dan uiteindelijk geworden van deze oefening?
Patrick en Niels hadden graag 'n foto in zwart-wit gezien. Wel:
Na de shoot bekeken we de gemaakte foto's al even op de laptop.
Daarbij trachtte ik uit te leggen dat we de authentieke foto niet gaan imiteren maar gaan gebruiken als basis en hem dus gaan verrijken met meer elementen uit Patrick's verhaal. Het is daarbij dus ook niet nodig om deze in zwart-wit om te zetten, wel integendeel! Kijk maar eens wat je dan krijgt, een foto die al veel meer vertelt dan bovenstaande imitatie van het origineel!
Bedankt Niels, Leny, Patrick, Luc, Anne en Tatiana!
't Was alweer 'n leuke samenwerking en dit smaakt naar meer!
Een eerste fotoshoot staat weldra -eindelijk!- in de steigers.
We beseffen met z'n allen dat dit project écht niet makkelijk is. Het vergt zoveel voorbereiding.... mensen, plaatsen, attributen zoeken... Zoveel tijd én energie dat je erin moet steken! Maar desondanks weten we dat het zeker de moeite loont! Ik had voor Patrick -en ook voor Anne- 'n opsteker van formaat. Voor beide verhalen hebben we inmiddels 'n figurant gevonden. Niels is zijn naam. Hij is enthousiast is om aan dit project mee te werken, nadat z'n mama Leny hem erover verteld had:
Patrick erkent de gelijkenissen tussen hem en Niels, maar vindt wel dat Niels nog de typische laarzen ontbreekt.
Juist! Daar zijn we nu dus ook nog naar op zoek... Samen met een schommelplank (inclusief de koorden). En een loodjesgeweer. Patrick had ook nog enkele oude foto's bij, waarvan ik van enkele volgende scan gemaakt heb:
Voor het verhaal van Anne (dat momenteel de werktitel 'Ingewikkeld' draagt) zou Niels ook kunnen figureren als een van haar broertjes. Anne is er wel nog niet over uit of ze dit verhaal wil uitwerken want tijdens de sessie van vandaag in de Loods hoorden we haar heel enthousiast een ander, nieuw verhaal vertellen...
Inspirerend voor dit nieuwe verhaal van Anne, eentje uit de oude doos:
Luc is -sinds vorige week- ook een deelnemer.
Ook hij heeft een zeer leuk verhaal verteld en zal in de komende dagen informeren of het mogelijk is om zijn verhaal terug in beeld te kunnen brengen, op de authentieke locaties mét de authentieke personen. Spannend! Een foto die wat doet denken aan Luc zijn verhaal vond ik op het internet met Otto-Jan Ham en Jonas Geirnaert als figuranten:
Het enthousiasme blijft maar groeien, aan het zelfvertrouwen en een geoliede organisatie gaan we nog wat werken. Volgende sessie gaan we eens een getimede fotoshoot organiseren in de Loods waarbij we gaan trachten een goede rolverdeling te vinden. Wie doet wat?
Gisteren -woensdag 5 april 2017- was het weer atelier in Buitenom. En ik ben erg verheugd! Niet alleen was het weer een leuk moment samen, 'samen' betekent vanaf nu ook inclusief het gezelschap van Luc en Tatatiana! Welkom beiden! Door deze 2 nieuwkomers waren we genoodzaakt om opnieuw het project Buitenom voor te stellen, dit deden we door de 2 verhalen van Patrick en An(ne) er bij te halen. Voor het verhaal van Patrick in beeld te brengen zijn we al ver gevorderd, dit omdat Patrick en ik samen al flink wat tijd in de voorbereiding ervan gestoken hebben. Met Anne haar verhaal zijn we nog maar sinds kort aan de slag. Een boek is hier alvast erg inspirerend, Patrick had het speciaal voor ons meegebracht vandaag!
Anne's verhaal ligt een klein beetje in dezelfde lijn. Anne kwam op het idee om in de badkamer een verband rond haar gezicht te wikkelen. Nadien ging ze -als 'mummie' haar twee broertjes in hun slaapkamer doen schrikken. De plaaggeest! Inmiddels heb ik voor Anne's verhaal ook een onderdeel voorzien op deze website:
Na Anne en Patrick kreeg ook Luc de kans om ons al enkele van z'n belevenissen te vertellen.
En we hoorden al gelijk twee boeiende anekdotes. Benieuwd of we er volgende week nog meer te horen krijgen! De tijd vloog voorbij, ik had speciaal 'n fotolamp meegebracht om ook nog enkele 'oefeningen' mee te doen. Kunstlicht kan erg nuttig zijn om 'n scène uit te lichten, bij gebrek aan daglicht of om iets tijdens het daglicht mee te benadrukken. Helaas had ik in m'n haast, en bij gebrek aan nachtrust doordat ik de voorbije nacht aan het werk was, het geheugenkaartje van m'n camera vergeten. En nee, ik had geen extra geheugenkaartje bij. Stom maar geen drama. Tatiana was bij ons en zij nam enkele snapshots van ons allen, tijdens de sessie met de fotolamp. Kleine update op vrijdag 31 maart 2017: Ik zat afgelopen weekend op de trein die spoort van Sint-Niklaas naar Mechelen. Daarbij reed de trein ook door Willebroek en krijg je de kans om een andere blik op de huizen en tuinen te werpen... ...waarbij me deze tuinen in het oog sprongen. Dit zou wel eens een geschikte locatie kunnen zijn! Op woensdag 29 maart 2017 zijn Patrick en ik daarom samen nog eens op verkenning gegaan in de hoop dat we deze eigenaars konden spreken én dat we daarbij ook nog de toestemming zouden krijgen om hun tuin te mogen gebruiken voor de opname van hét beeld van met het verhaal 'Op de hoogte'. "Nee" heb je, "Ja" kan je krijgen. We belden aan en een lieve oma deed open. "Nee, de eigenaars zijn niet thuis.... maar binnen 'n uurtje wel..." Van dat uurtje maakten we gebruik door nog even rond te stappen in Willebroek op zoek naar misschien nog een andere locatie én op zoek naar een houten trapladder. Hoe doe je dat? Je kan natuurlijk moeilijk bij elk huis gaan aanbellen: "Hallo, heeft u soms een houten trapladder voor ons?" Daarom hadden we het plan opgevat om naar het Volkshuis in het centrum van Willebroek te gaan, in de hoop van daar wat volk te treffen waar we het konden aan vragen. Vele volk bleek er echter niet te zijn in het Volkshuis (verkeerde naam?). De caféhoudster én de ene klant waren wel vriendelijk maar konden ons niet helpen. Dat kon Gerda wel. Gerda is ook een lieve oma, die we ontmoetten op de terugweg naar onze eerste locatie. Volgens haar heeft haar moeder in Puurs nog zo'n houten trapladder staan, die zullen we dan eerstdaags eens gaan bekijken. Snel verder, want er was al een uur verstreken en allicht zouden de eigenaars van de bewuste tuin ndertussen wel thuis zijn. En dat was ook zo, meer zelfs, de vrouw des huizes (en dus de dochter van de oma) bleek al door haar moeder (volg je nog?) op de hoogte gebracht. En "Joepi"! Het is geen probleem om hun tuin, na afspraak, te gebruiken voor onze fotoshoot. We mogen er zelfs al even 'n foto van nemen ter voorbereiding van deze shoot. Uiteraard zal je heel moeilijk identiek dezelfde omgeving kunnen vinden als de omgeving van de authentieke foto. Zo is het 'n nadeel dat er geen open lucht boven de intense begroeiing te zien is aan de rechterkant, zoals op de oude foto. Verder biedt deze locatie daarentegen héél veel voordelen. Het is een aangename privé-omgeving en dus is het veilig figuranten en iedereen die aan de set gaat meewerken (geen passerend verkeer, geen afval zoals glas in het gras, ...). Bovendien kunnen we eventueel beschikken over wat stroom vermits er aan de muur elektriciteit is voorzien. Vooraan in de straat is er ook parkeerruimte. Kortom... dit lijkt ons het ideale alternatief voor de authentieke locatie die er inmiddels niet meer is. Nadat we eindelijk een geschikte locatie vonden, gingen Patrick en ik ook nog naar de Kringwinkel in Willebroek. Daar vonden we voor een zacht prijsje, deze zachte trui: Op vrijdag 31 maart 2017 had ik dan 'n afspraak met Gerda.
Zij woont in Willebroek, vlakbij onze locatie de we gaan gebruiken voor de opname. Haar mama woont in Ruisbroek, nabij Puurs én.... ... zij had blijkbaar nog een sterk gelijkende ladder staan. Vandaag -op vrijdag 31 maart 2017- kon ik even gaan kijken naar deze ladder en ze lijkt me zeer geschikt, ondanks de groene lakkleur. Gerda is zo lief om ze voor ons mee te nemen in haar wagen en ze bij haar thuis in Willebroek te zetten. Op afspraak moeten we, op de dag van de fotoshoot in Willebroek, de ladder gewoon even te voet bij haar ophalen. SUPER! |
Archieven
April 2018
Categorieën
Alles
|